اگرچه تقریبا هر هفته این میزبانی در مجلس برقرار است اما تعداد نمایندگان سوال کننده و سوالات آنها، رکورد چشمگیری است. 100 سوال از سوی 80 نماینده خطاب به 15 وزیر، می‎تواند مستند خوبی برای دولتمردانی باشد که سوالات نمایندگان را دست‎وپاگیر و مانع از پیگیری امور اجرایی دانسته و حتی از آن به عنوان چوبی لای چرخ دولت یاد می‏کنند.

اما به یاد نیاوردن محور سوالات از وزرا هم مدعی نمایندگان را ثابت می‏کند که از تاخیر وزرا در پاسخگویی به سوالاتشان معترض هستند. سوالات نمایندگان از وزرای دولت آنقدر در نوبت بررسی کمیسیون‏ها باقی‎ می‎ماند که یا از حیز انتفاع می‎افتد یا وزیر تغییر می‎کند. کما اینکه پیش از تعطیلات مجلس، مصطفی کواکبیان نماینده سمنان از عدم پاسخگویی وزیر خارجه به سوال وی درباره بی‏توجهی روسیه و چین در قبال تعهدات هسته‎ایشان به ایران گلایه داشت، اما بعد از پایان تعطیلات دو هفته پیش مجلس، متکی عزل شد و پاسخ به این سوال که نماینده معترض می‏گفت مربوط به شش ماه پیش است، باز هم به تاخیر افتاد.

همین تاخیرهای وزرا برای حضور در مجلس است که سبب شده برخی نمایندگان حتی به یاد نمی‏آورند که سوالتشان از آنها درباره چه بوده است. یکی از آنها مصطفی کواکبیان بود که موضوع سوالش از وزیر دفاع را حدودا به خاطر داشت و با بیان اینکه سوالش از وزیر کشور مربوط به یکسال پیش است، از موضوع آن ابراز بی اطلاعی کرد.

عماد حسینی نماینده قروه هم به یاد نمی‎آورد که سوالش از وزیر علوم چه بوده و پاسخ به این سوال را به فردا موکول کرد. یکی دیگر از نمایندگان هم چون قول گرفت که نامش را نگوییم، همین پاسخ را داد و گفت: همینکه بالاخره آقای محصولی دارند میایند به مجلس، نعمت است! میگیردم تا روز حضورشان در کمیسیون، محورهای سوالم را پیدا می‎کنم.

فراموش کردن محور سوالات نمایندگان از وزرا، بیش از آنکه به حافظه آنها مربوط باشد، به تاخیر وزرا برای حضورشان در مجلس برمی‎گردد. تاخیری که یا به دلیل مشغله کاری است یا سفرهای خارجی  سفرهای استانی که حضورشان در مجلس را هر بار به زمان دیگری موکول می‏کند. موضوعی که اغلب با تذکرات کتبی و شفاهی نمایندگان مواجه شده و هربار هیات رئیسه وعده پیگیری می‏دهد و کمیسیون‎های تخصصی را ملزم به پیگیری می‎کند.